Göz alabildiğine uzanan ağaçlar, zamanın unuttuğu bir ormanda sessizce nöbet tutuyordu. Su, yeryüzünün derin bir nefesi gibi durgun; ışık, ağaçların arasından süzülerek yolu arıyordu.
Burası bir sonbahar hatırası ya da belki de ilkbaharın habercisiydi. Sanki doğa burada, dünyayı bir anlığına durdurmuştu. Ne geçmiş vardı ne gelecek; sadece o an, o derin sessizlik…
Bu, hayatın en saf hâliydi. Bir adım atsak bozulacak bir rüya gibi.
Ölçü 110x110
Teklif Al